Grampians - great ocean road - Adelaide

Wat beleven wij een geweldige tijd hier! Het dutch weekend was te geniaal. We hebben kroketten gegeten, luidkeels met Nederlandstalige muziek mee geblèrd en bingo met 50 plussers gespeeld. Het bevond zich in het natuurpark de Grampians, populair door de rustige omgeving en de vele rotsen. Samen hebben we de grand canyon walk naar de pinnacle gelopen en waren beide perplex over hoe mooi maar apart deze wandeling was. Er is geen loop pad, je loopt gewoon steeds op de rotsen die zich een weg naar boven weten te vinden. 2 uur naar boven en anderhalf uur weer naar beneden was pittig maar zeker de moeite waard!. Elke avond hebben we aan mogen schuiven bij het kampvuur van kim en Fred (de Friese buren) en de rest van de grote familie. Ze zijn allemaal zo vriendelijk en hebben genoeg tips over mooie plekken die we kunnen bezichtigen in de richting van perth. De zus van Kim en haar man wonen in Adelaide met hun 7 kinderen en nodigen ons uit om bij hun een nacht te verblijven zodra we daar aankomen. Zo best! We hebben besloten eerst een stukje terug te gaan en de great ocean road rond te rijden. We starten in Lorne en wauw! We kijken echt onze ogen uit. We maken een ochtend wandeling over het strand en sneupen rond op de boulevard. We stappen weer in de auto en vervolgen onze weg. Wat een prachtig uitzicht. De hele route gaat langs de kustlijn en je rijd zichzaggend door de bergen. Aureel en ik zijn dol op terrasjes en gebakjes dus zoeken we na een paar uren rijden al snel een plekje op. Helaas word je hier kwa eten snel teleurgesteld in Australië. Dus opnieuw wordt het met lange tanden ons meest droge gebakje ooit naar binnen werken. 'Weer hadden wij moet, weer hebben zij gefaald. 'De laatste restjes gaan naar de meeuwen die ons al een tijdje in de gaten houden en gaan we ter voet verder een stukje Port Cambell in. De dag erop rijden we door naar Warnnambool waar wij ons prima de hele dag kunnen vermaken. Met de voeten omhoog, een wijntje en een pizza sluiten we die dag af. We komen in een leuk hostel, waar wij op het parkeerterrein kunnen staan met onze van en ontmoeten jeugd waar we al een tijdje niet meer tussen gekomen zijn. We maken praatjes maar ik merk dat ik graag snel naar bed wil. Aurelia maakt de avond nog wat gezelliger en ik hoor haar later in de nacht zo stil mogelijk de kleine bus inkruipen. Van binnen moet ik ook wel lachen. Het is elke keer zo'n gehijs om het busje in te kunnen komen. En als je dan eindelijk ligt moet je eerst op adem komen.
Het is voor mij een verschrikkelijke nacht. De pizza lijkt niet goed gevallen te zijn en alles gaat er die nacht net zo hard weer uit. Ik blijf de rest van de week ziek. Helaas worden we hier beide door belemmerd. Een antibiotica kuur bij de dokter weg moet mijn herstel versnellen. En gelukkig is dat zo. We hebben Victoria na deze hele lange tijd wel een beetje gezien. En als we dan vroeg in de ochtend wakker worden en onze tenen er opnieuw af lijken te vriezen hebben we het gehad en besluit Aurelia dat ze de 700 km gaat rijden in de middag. ( ik ben nog altijd niet fit) Op naar een warmer gedeelte, door naar South Australia. We zijn de grens over. En je voelt gelijk verschil. Ik draai het raam open en geniet van de warme wind die me tegemoet komt. De dag erop maken we de laatste kilometers op naar Gary en Gen. We zijn dol op hun kinderen en worden overal mee naar toe gesleept. Dan weer puzzels in elkaar moeten zetten en dan weer op de trampoline moeten springen, ze krijgen er geen genoeg van krijgen. We ontdekken de mooie grote stad Adelaide (40 min bij hun vandaan) door naar museums te gaan, de dierentuin te bezoeken en shoppen als een malle voor nieuwe kleren. Wij lopen al 6 maanden in de zelfde kleding. Mogen wij even een momentje stilte alsjeblieft?

We vinden adelaide zo mooi dat we besluiten nog een nacht in de stad te willen verblijven. We nemen afscheid van de gezellige familie, krijgen een nieuw adres van vrienden van hun mee, en reizen door naar een grote maar prachtige familie camping 5 minuten van de stad vandaan. We springen het verkoelende zwembad in. Gooien een tijdje de bal heen en weer en liggen later met een goed boek heerlijk in de zon bruin te worden. We zijn nu twee weken onderweg en we hebben al zoveel mooie dingen gezien. Hoe mensen ons op het begin steeds in de maling namen, zo eerlijk en onwijs aardig ontmoeten we ze nu. Dit belooft hopelijk nog veel goeds, voor de maanden die nog op de planning staan.